313گل نرگس

زینب (س) الگوی صابران
اى خواهر! اى ام‏كلثوم! اى فاطمه! اى رباب! متوجه باشيد كه وقتى من كشته شدم، گريبان ندريد و صورت نخراشيد و سخن بيهوده مگوييد.»
نافع بن هلال مى‏گويد:
وقتى امام حسين عليه السلام به خيمه زينب كبرى عليها السلام وارد شد، شنيدم آن بانوى سترگ از حضرت، وضعيت روحى ياران را پرسيد كه آيا از ثبات و پايدارى آنان اطمينان دارد؟

امام عليه السلام در پاسخ فرمود:

سوگند به خدا آنان را آزمودم، در ميان آنان احدى را نيافتم، مگر شجاعانى استوار كه اشتياق آنان به مرگ در ركاب من همچون انس كودك به سينه مادر است.»
دردناك‏ترين صحنه براى بانوان، به ويژه زينب كبرى عليها السلام لحظه وداع امام عليه السلام با اهل خيام بود كه باز همگى از طرف امام عليه السلام مامور به صبر شدند.
هنگامى كه «ذوالجناح‏» خبر شهادت سيدالشهداء عليه السلام را به خيمه‏گاه آورد اهل حرم به سوى قتلگاه روانه شدند. زينب كبرى عليها السلام با ديدن صحنه گودال فرياد زد:
وامحمدا! واعليا! هذا حسين بالعراء صريع بكربلا ليت السماء اطبقت على الارض وليت الجبال تدكدكت على السهل
با اين جملات در حالى كه امام در حال جان دادن بود خود را به پيكر برادر نزديك كرد و عمر سعد با گروهى خود را به گودال قتلگاه نزديك مى‏كردند.
«عقيله بنى‏هاشم‏» فرياد كشيد:
«واى بر شما. آيا مسلمانى بين شما نيست؟»
اما كسى پاسخ او را نداد و عمر سعد به سپاهيان خود دستور داد كار حسين عليه السلام را تمام كنند.
بانويى كه شهادت دو فرزند، برادران و برادرزادگان و خويشان را به چشم خود ديده است، تازه رسالت‏سنگينى را به دوش خود احساس مى‏كند. او بايد برخيزد و بيرق شهدا را تا پايان راه با صبر و پايدارى در دست گيرد.
شام غريبان، حركت از قتلگاه و حوادث مسير اسارت هر كدام به تنهايى براى زمين‏گير شدن قوى‏ترين مردان كفايت مى‏كرد اما زينب عليها السلام بزرگ‏تر و استوارتر از آن بود كه با سيل سهمگين طوفان‏هاى بلا بر خود بلرزد.
زينب كبرى عليها السلام بااين كه دلخراش‏ترين صحنه‏ها را ديد اما در هر فرصتى پيام عاشوراييان را با اقتدار و صلابت‏به گوش همگان مى‏رساند. در مجلس يزيد كه همه چيز براى تحريف خون كربلاييان فراهم شده بود خطبه آتشين او ورق را برگرداند و جو تبليغاتى مسموم شاميان را چنان متحول ساخت كه دشمن از نگهدارى اسراى سرافراز در آن ديار احساس خطر مى‏كند. او فاطمه‏اى بود در شام و زبان گوياى على عليه السلام بود در كوفه. او به حق، زينب بود، زينت پدر…
ما يار قديم مشكلات و رنجيم
در سنگر صبر و در ميان گنجيم
در حادثه‏هاى تلخ حال خود را
با صابره كرببلا مى‏سنجيم

منبع:

http://ommollmasaeb.blogfa.com/post/28